Sorun kimde ulan ?

Ah ulan ahh günlük ! Matematik yaktı gene canımı. Rezil bir puan !! kaçmı? 45 ulan 45 ! püüüü benim kalıbıma sınıfın tembelleri bile 60-65 alırken ben gittim 45 aldım, üstüne üstlük ağladım. Bunu yapmamalıydım çünkü bazı düşmanlarımı fazlasıyla sevindirdim. Ne yapayım günlük, söyle ne yapayım ben bu matematiği ? Diyeceksin "Ulan gerzek, git buraya yazacağına azim etde matematik çalış" öperim... Haklısın günlük a'dan z'ye kadarda haklısın ama ne yapalım benimde içimdeki bu yazma aşkı bir türlü bitmiyor, rahatlıyorum sana yazınca, fazlasıyla keyifli sana yazmak. Sanırım ben sevdiklerimle sorumluluklarım arasındaki dengeyi sağlayamıyorum. Sağlayamayıncada sonuç ortada zaten... Zavallı annem beni ne umutlarla dersaneye yazdırmıştı oysaki. Matematik notumu duyunca acıdım bende benim için verilen bu kadar paraya.

Aslında kendi başarısızlığımı öğretmenlere yükleyen bir insan değilim ben ama  gerçekten öğrenmek, sevmek istiyorum şu matematiği,  o zaman şöyle  bir soru çıkıyor ortaya sorun kimde ? Bendemi ? yoksa öğretmenlerdemi ? her iki öğretmende kötü anlatıyor değil yaa ... O zaman %75 sorun bende. Belkide matematikle aramda olan duvarı yıkamadım bu duvarı o kadar sert örmüşüm ki  yıkılmıyor, yıkamadı kimse
Halbuki diğer dersler ne kadarda kolay geliyor bana hepsinde 90 veya 100 arasında alacağım konusunda fazlaca iddialıyım. Peki şu matematik ? Bana başka yol gözükmüyor öyleyse : çalışmak,çalışmak,çalışmak. (tekrar ve tekrar anlayana kadar)
En derin sevgilerimle günlükçüğüm, saygılar başka güzel birgün de  görüşmek üzere ..

Matematik,matematik,matematik !

Çok mu ara vererek yazıyorum günlük sana ? Dur hesaplayayım 18,19,20,21,22,23,24 hmmm... 7 gün olmuş sana yazmayalı ama neden yazmadığımı bilsen eminim bana hak verirdin. O kadar monoton günlerimle senin sayfalarını kirletmek istemedim, söyle haksızmıyım ? Evet, günler birbirini kovalarken sınavlar git gide dahada yaklaşıyor bu beni üzüyor çünkü içimde her zaman bir eksiklik duygusu var, sanırım hiç çalışmadığımdan.
Dün matematik sınavına girdim. İyimi geçti ? hayır ! Var ya artık matematiği anlayan, çözebilen ve sevmeyi başarabilen insanlar nedense çok zeki geliyor bana çünkü benim için neredeyse imkansız olan bir şeyi gerçekleştiriyorlar. Bir kere ben sıkılırım öyle 20 soruluk bir matematik testi çözmeye içim sıkılır, dayanamam.
Yanlışlarımla yüzleşmekte en son istediğim şeylerden zaten. Yani anlayacağınız benmki bakkal hesabı ve bence bu bakkal hesabıda matematiği ilgendirmeyen meslekler için oldukça yeterli. Zaten içinde matematik bulunan bir mesleği seçen kişi matematiği seviyordur, helal olsun ona.

 

Yavv günlük cebimde 5 kuruş para yokken gidip Ali'nin, Ahmet'in paralarını hesaplıyorum. Banane ulan, sizin cebinizdeki paradan ! Yok arkadaş bu dersi bana ne kimse sevdirir, nede anlamamı sağlar. Böyle geldim böyle gideceğim... ama biliyorum ki her zaman içimde dert olarak kalacak şu matematik illeti ...

Everybody hates me.

Merhabalar ... Bugün namıdeğer pazartesi yani  iş ve eğitim günü. Tembellerin nefret ettiği, çalışkanların da nefret ettiği birgün bugün. Acaba  Rebecca Black'in cuma gününe yazdığı şarkı gibi bende pazartesiyemi yazsam ? ne olurdu ki ? İt is monday, monday we are very sad... Galiba uyku saatim geldi günlük saçmalıyorum. Tamam bugünüme gelelim günlük sadece 5 saatlik bir uyku aldım ve şuan hala uyumadım inatçıyım, ayaktayım.
Okula gözlerimi dahi açamazken gittim... Edebiyatçı şiir ödevi verdi ; içimizden gelenler,duygularımız,düşüncelerimiz bu şiirde olacakmış ... Henüz karar verebilmiş değilim şiire ama aklıma bir şeyler var : Hayat güzeldir (ilkokul girişi yaptım farkındayım)
                 Bakmasını bilene
                 Basamaklar kolaydır (nah kolaydır)
                 Azimle çıkmasını bilene

Hannah Montana'nın şarkılarına benzemiş lan ! Bu şiiri eliyorum günlük ben şimdi uyumaya gidiyorum belki rüyamda ilham perisi uğrar kim bilir ?