Ah ulan ahh günlük ! Matematik yaktı gene canımı. Rezil bir puan !! kaçmı? 45 ulan 45 ! püüüü benim kalıbıma sınıfın tembelleri bile 60-65 alırken ben gittim 45 aldım, üstüne üstlük ağladım. Bunu yapmamalıydım çünkü bazı düşmanlarımı fazlasıyla sevindirdim. Ne yapayım günlük, söyle ne yapayım ben bu matematiği ? Diyeceksin "Ulan gerzek, git buraya yazacağına azim etde matematik çalış" öperim... Haklısın günlük a'dan z'ye kadarda haklısın ama ne yapalım benimde içimdeki bu yazma aşkı bir türlü bitmiyor, rahatlıyorum sana yazınca, fazlasıyla keyifli sana yazmak. Sanırım ben sevdiklerimle sorumluluklarım arasındaki dengeyi sağlayamıyorum. Sağlayamayıncada sonuç ortada zaten... Zavallı annem beni ne umutlarla dersaneye yazdırmıştı oysaki. Matematik notumu duyunca acıdım bende benim için verilen bu kadar paraya.
Aslında kendi başarısızlığımı öğretmenlere yükleyen bir insan değilim ben ama gerçekten öğrenmek, sevmek istiyorum şu matematiği, o zaman şöyle bir soru çıkıyor ortaya sorun kimde ? Bendemi ? yoksa öğretmenlerdemi ? her iki öğretmende kötü anlatıyor değil yaa ... O zaman %75 sorun bende. Belkide matematikle aramda olan duvarı yıkamadım bu duvarı o kadar sert örmüşüm ki yıkılmıyor, yıkamadı kimse
Halbuki diğer dersler ne kadarda kolay geliyor bana hepsinde 90 veya 100 arasında alacağım konusunda fazlaca iddialıyım. Peki şu matematik ? Bana başka yol gözükmüyor öyleyse : çalışmak,çalışmak,çalışmak. (tekrar ve tekrar anlayana kadar)
En derin sevgilerimle günlükçüğüm, saygılar başka güzel birgün de görüşmek üzere ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
sevgisizyorum